[Yedyny]

http://peku.pl/254/a-gdyb...wie-zginac-mial

[Alicja]

Moją uwagę przykuło kolejny raz samodzielne przemyslenie autorki

Cytat:

W ciągu trzech tygodni zginęło nie więcej niż 1% obrońców miasta, za to aż 10% zdezerterowało i przeszło na stronę Francuzów (to się dopiero nazywa ‘lokalny patriotyzm’!

Nie jestem dobra w liczbach, nie wiem też skąd te dane w art. ale spokojnie mogę powiedzieć, że miasto zamieszkiwali Polacy (i inne nacje), którym z Napoleonem było bardziej po drodze niż z Prusakami... więc, jakby to powiedzieć, ironia wydaje się nie namiejscu

Cytat:

Tym razem [12.12.1812] nikt nie wiwatował na jego cześć, nie było bram triumfalnych czy iluminacji.

śmiem wątpić czy kiedykolwiek w Glogau było inaczej

No i powaliło mnie pytanie kończące artykuł

[Zio]

[TadeuszFantom]

Dezercje były masowe bo dużą część żołnierzy stanowili Polacy w Wielkopolski, na Wielkopolsce ogłoszono powszechne poparcie dla Napoleona i zaczęły się ruchy powstańcze przeciwko rozbiorowi Polski. Liczby o stopniu dezercji w przybliżeniu były prawdziwe i dotyczyły wojska nie mieszkańców.

Wiwatowanie na cześć Napoleona było lecz to głównie za sprawą wojska napoleońskiego, które wówczas było gospodarzem twierdzy. Do tego należy dorzucić jeszcze zarząd i biurokrację która z obowiązku musiała wiwatować na cześć "chlebodawcy".

Należy też zwrócić uwagę na nowe trendy polityczne i społeczne które niosły ze sobą wojska napoleońskie, wielu ludzi w Napoleonie upatrywało zmiany społeczne, idee rewolucji były bliskie wielu osobom których los do tej pory był bardzo zależny od władz centralnych i lokalnych bez praktycznie własnych uprawnień obywatelskich. Napoleon wygrywał między innymi dzięki oferowaniu władzy obywatelskiej na miejsce tyranii monarchów. Nie wygrywały tylko armie ale też ideologia.

[Krzysiu]

Dezercje się zaczęły głównie z powodu zimna i głodu. Trzeba też pamiętać, że w pruskiej piechocie obcokrajowcy mieli stanowić conajmniej 1/3 stanu, a w wielu przypadkach ponad połowę. Jeśli więc z regimencie, składającym się w 50% z Polaków ucieka 10%, to znaczy, że 4/5 Polaków jednak zostało w garnizonie. Widocznie tworzenie armii polskiej w Wielkopolsce nie zostało uznane za tak ważne wydarzenie, aby ryzykować życie. O słabej popularności akcji wojskowej Dąbrowskiego i Wybickiego świadczy najlepiej fakt dużych trudności w formowaniu tych oddziałów - zgłaszało się niewielu ochotników, i na samym początku trzeba było Legię Poznańską uzupełniać jeńcami pruskimi oraz żołnierzami Legii Północnej gen. Zajączka. Podobnie zresztą było na południu Śląska - zaciąg do Legii Nadwiślańskiej okazał się tak znikomy, że Napoleon rozkazał wysłać 5000 rekrutów z Warszawy, aby sformować dwa pułkie piechoty.

Wydarzenia te wskazują, że przynajmniej w 1807 r. entuzjazmu wsród Polaków nie było, wbrew temu, co przyjęło się powszechnie uważać. W oblężonej twierdzy Koźle to żołnierze pochodzenia polskiego pilnowali innych przed dezercją - w tym rodowitych Prusaków. Z całkiem drugiego końcaPolski można podać inny przykład - późniejszy generał Józef Sowiński, ten poległy w okopach Woli w 1831 r., służył jako oficer artylerii w armii pruskiej - i nie do 1807 r., a do połowy 1811. Wybicki też grzecznie siedział pięć lat we Wrocławiu, jak się obraził na Napoleona.

Wiwatowanie na cześć Napoleona było, i przynajmniej na początku było ono autentyczne (co wynikało z tego, co Tadeusz pisze w ostatnim akapicie). Wystarczy poczytac, jak witała Napoleona ludność Berlina - sam cesarz był oburzony jej nielojalnością wobec Fryderyka Wilhelma. Rychło jednak planowy rabunek Prus obrócił wszystkich przeciwko okupantom - stąd tak wielki wybuch patriotyzmu pruskiego w 1813 r.

Sama teoria o domniemanym zamachu w Głogowie to kompletna bzdura. Po pierwsze, Napoleon porzucił armię i zdążał w zasadzi bez eskorty do Paryża. Raczej trudno byłoby go w sposób planowy gdzień namierzyć. Po drugie, mało rozsądne jest przeprowadzanie zamachu w twierdzy, bronionej przez lojalny garnizon - znacznie łatwiej byłoby go dorwać po drodze. A najłatwiej poczekać - i załatwić go w Paryżu.

[Zio]

Mając na uwadze wszystkie kwestie podniesione przez Tadeusza i Krzysia, należy zwrócić uwagę na fakt, że Autorka artykułu uważa, że dezerterami byli Prusacy, czy też rodowici mieszkańcy Śląska, o czym świadczy jej podkreślenie o patriotyźmie lokalnym. To z kolei jest kolejnym dowodem na to, że nie wie o czym pisała.
Poza tym dziesięcioprocentową dezercję nie można raczej nazwać masową.